ΒΡΕΧΕΙ ΚΙ ΑΠΟΨΕ

 

Πήρα το ποτήρι μου να τσουγκρίσω μαζί της

ν’ ακούσω το μακρόσυρτο τραγούδι της.

Άλλοτε δυνατό ,άλλοτε σιγανό και ρυθμικό

κι άλλοτε μοιρολόι για τον χαμένο έρωτα

που σέρνεται στο χώμα σαν η βροχή πεινά.

 

Βρέχει  κι απόψε

Πήρα την ομπρέλα μου μαζί της να χορέψω,

το άρωμά της να γευτώ, την ηδονή στο σώμα.

Μουσκεμένο το χάδι της ναυαγεί στο κορμί μου,

ρίγη ανατριχίλας   μου κεντούν τα κόκαλα

κι ένα νούφαρο το δώρο της βροχής μου.

 

Βρέχει  κι απόψε

Προορισμός νοσταλγικός μέσα στα καλντερίμια

αστροφεγγιά τα μάτια σου, πάχνη  το άρωμά σου.

Δέλεαρ στα χείλη της μακρόσυρτης βροχής

θαμπώνει το αντιφέγγισμα, ψαχουλεύω  συρτά

μην τύχει και η βροχή σε λιώσει απ’ τα όνειρά μου.

©Νίκη Σκουτέρη, 11/01/2021