ΣΟΝΕΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ της ΣΤΕΛΛΑΣ ΠΕΤΡΙΔΟΥ

 

Γράφει η Νίκη Σκουτέρη

Με περίσσιο ενδιαφέρον διάβασα τα σονέτα αγάπης της πολυσχιδούς ποιήτριας, στιχουργού, συγγραφέως κυρίας Στέλλας Πετρίδου. Τριάντα σονέτα με ιαμβικό μέτρο, ενδεκασύλλαβο, σε μία ποίηση συμβολιστική κι έμμετρη, με τα περισσότερα σονέτα να είναι πετραρχικά και άλλοτε Σαιξπηρικά. Η ακατάβλητος δημιουργός, μας έχει προσφέρει μέχρι τώρα  ποιητικές συλλογές με πειθαρχημένο στίχο, όπως ροντέλα, τάνκα , χαϊκού, τριολέτα.  Η ίδια έχει δηλώσει ότι η  πειθαρχημένη ποίηση της αρέσει πολύ, για αυτό και η προσφορά της σε αυτό το είδος ποίησης. Θα σταθώ  στα σονέτα της, στα οποία ένιωσα μια λυρικότητα κι αισθαντικότητα από την αρχή μέχρι το τέλος. Κεντρικό θέμα της συλλογής της αυτής είναι η αγάπη, που εκφράζεται με μια μουσικότητα του λόγου, οδηγώντας τον αναγνώστη σε εσωτερικά μονοπάτια αναζήτησης εύθραυστων συναισθηματικών καταστάσεων, ενδόμυχων επιθυμιών, προσωπικής τόλμης και στοχαστικής διάθεσης.

Με αριστοτεχνικό τρόπο, γεμάτο δεξιοτεχνία στη στιχουργική και απέριττο λυρικό λόγο η ποιήτρια σφυρηλατώντας την ποιητική της συλλογή συνθέτει, ανασυνθέτει, δομεί και αναδομεί του πόθου τις κορφές, την ανθισμένη ζωή, τους κήπους των παθών, του πειρασμού τη φλόγα, τη νέα τροχιά στην αλήθεια, για να καταλήξει στην Ευτυχία, σε μια ζωή ανθισμένη, την λύτρωση σαν προσμονή που ακόμα ελπίζει, ενώ δεν διστάζει να χαράξει νέα τροχιά στην αλήθεια. Κι αυτή η αλήθεια πολλές φορές αντιπαραβάλλεται με το ψέμα, όπως η νιότη με το γήρας της κατασταλαγμένης σοφίας. Έκδηλη και η αξιοποίηση της φύσης μέσω των σονέτων της κ. Πετρίδου, όπου η πανανθρώπινη επίκληση για αγάπη γιγαντώνεται και μας συμπαρασύρει στον πλούσιο συναισθηματικό κόσμο της ποιήτριας. Η αναμέτρηση με το Εγώ, οδηγεί πολλές φορές στο Εμείς και από εκεί στον προσωπικό αγώνα της ευτυχίας, της αποδοχής της πραγματικότητας, της ελπίδας, της ανάγκης πολλές φορές το ψέμα να γίνει αλήθεια.  Η ποιήτρια αναμετράται με τις βαθύτερες επιθυμίες του σώματος και των αισθημάτων της προβάλλοντας τον ρομαντικό ενθουσιασμό των υπόκωφων αναγκών της. Μας γράφει «Χαρίζομαι στην τύχη μου, ωστόσο. Είναι γλυκό πιοτό η αμαρτία σαν γίνει πειρασμός κι επιθυμία».  Με τον μεταφορικό εικονοπλαστικό της λόγο και με τη στρωτή δομή των σονέτων της η ποιήτρια επενδύει στην αγάπη, προσθέτει υπεραξία στον έρωτα, κεντρίζει τις συνειδήσεις, αναταράζει  προβληματισμούς και ενδοιασμούς ντύνεται κύμα που ορίζει τον εαυτό της και τιθασεύει τις πληγές της, ενώ άλλοτε από τις στάχτες της ανασταίνεται, αντιδρώντας στην πάλη και γινόμενη νικήτρια, βρίσκει ζωή στη μεγάλη συγνώμη.  

Η ποιήτρια μας επιτρέπει να ζήσουμε  σφαιρικότερα και καθολικότερα μια αγάπη που εκφράζεται ικετευτικά, παρακλητικά με μια υπαρξιακή ανησυχία για την έκβασή της, ενώ πολλές φορές η ίδια δίνει λύσεις στις ρητορικές της αυτές αναρωτήσεις. « Του πειρασμού η φλόγα δε νικέται. Να’ ναι αλήθεια; Ψέμα; Ποιος να ξέρει; Μονάχα η καρδιά, καλά γνωρίζει». « Κάλλιο απ’ το αργότερα το τώρα! Δεν υπάρχει στο μαζί ανατροπή, αν σ’ όνειρο για πάντα θε ν’ ανθίζει».

Με στίχους ξεκάθαρους, γλώσσα λιτή και με αρχιτεκτονική δομή η ποιήτρια καταφέρνει να μας μεταφέρει μια εσωτερική αρμονία, ένα πέπλο αισιοδοξίας, έναν ρομαντικό ενθουσιασμό και να νιώσουμε την αγάπη ως μία πράξη θάρρους, εσωτερικευμένης γαλήνης, απελευθέρωσης και παραδοχής της σημαντικότητάς της στην ευτυχία του ανθρώπου.

Σε αισθητικό επίπεδο μέσω των σονέτων η κ. Πετρίδου κατορθώνει να οδηγεί τον αναγνώστη σε ένα ταξίδι αισθήσεων, αλληλουχίας σκέψεων, νοητικών ερεθισμάτων, προβολής μηνυμάτων και αισθαντικών εικόνων. Με τις ποιητικές της αναγωγές ο αναγνώστης περιδιαβαίνει τον χρόνο, προβάλει και αναμετράται με τα ατομικά του αδιέξοδα, τολμά να διεκδικήσει τον έρωτα και να λυτρωθεί από τα δεσμά της αναβλητικότητας, της αμαρτίας, του ψέματος.

Εν κατακλείδι, η κ. Στέλλα Πετρίδου σαν μία καλή αρχιτέκτονας "χτίζει" με τους στίχους της και μας προσφέρει ένα απαύγασμα εύφορης πνευματικής δράσης και βαθυστόχαστου περιεχομένου, μετασχηματίζοντας την αγάπη σε φως, φωτιά, φλόγα και  ευτυχία. Τα σονέτα της αποτελούν ωδή στην αγάπη, επιτρέποντας στον θρυμματισμένο εαυτό του ανθρώπου να αναζητήσει την αυθεντικότητα των συναισθημάτων του, να πραγματώσει τις επιθυμίες του, υπερβαίνοντας τα στενά όρια της πραγματικότητας, να μεγεθύνει τις αντοχές του και να διεκδικήσει την ευτυχία και την λύτρωσή του μέσω της παραδοχής των αληθινών συναισθημάτων του. Με τον ευγενή ποιητικό της λόγο οδηγεί τον αναγνώστη σε ένα ψυχικό συνταξίδεμα με πυξίδα την αγάπη και την ανάγκη έκφρασής της μέσα στον χώρο και στον χρόνο. Πολλές ευχές στέλνω στην κα Στέλλα Πετρίδου για  καλόπνοα ταξίδια της συλλογής της σε καθάριες και γαλήνιες θάλασσες.   

Νίκη Σκουτέρη Εκπαιδευτικός ΠΕ60, MSc, Πιστοποιημένη Εκπαιδεύτρια Ενηλίκων ΙΝΕΔΙΒΙΜ

ΕΛΚΥΣΤΙΚΗ ΑΜΑΡΤΙΑ

Πες μου, ποιο δρόμο στη ζωή να πάρω

την ευτυχία μου να συναντήσω,

μη ρίξω άγκυρα σ’ άστεγη νήσο

και τ’ όνειρό μου μια για πάντα άρω;

 

Πες μου, ποιας πλάνας θάλασσας το φάρο

στα δύσκολά μου φυλαχτό κρατήσω,

ξανά το γκρίζο της καρδιάς νικήσω

κι από το φόβο μου άφεση πάρω;

 

Το βλέμμα σου ελεύθερο αφήνεις

Και με καλείς μπροστά του να ενδώσω.

Με κυριεύει αίσθημα ευθύνης.

 

Χαρίζομαι στην τύχη μου, ωστόσο.

Είναι γλυκό πιοτό η αμαρτία

σαν γίνει πειρασμός κι επιθυμία.

Της Στέλλας Πετρίδου

ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

Μην τύχει κι απ’ τα μάτια μου σε χάσω,

Τ’ άγρυπνα μάτια, κείνα της ψυχής μου!

Καρδιοχτυπώ, μ’ αρνούμαι να ξεχάσω

και τρέπομαι σ’ αγών της προσευχής μου.

 

Μαχαίρι η φυγή σου και φοβάμαι.

Σαν θα χαθεί, γυμνό θα μείνω τραύμα.

Σου το’ χα πει μες στ’ όνειρο, θυμάμαι.

Κοντά σου η αγάπη μοιάζει θαύμα.

 

Ξυπνώ και αγκαλιά μου πάλι σ’ έχω.

Η πιο γλυκιά αυγή είν’ το φιλί σου.

Της νύχτας τα παράλογα αντέχω,

αρκεί να’ μαι λουλούδι στην αυλή σου.

 

Ο πόθος της αγάπης μου φουντώνει

κι ο φόβος μπρος στα μάτια σου μερώνει.

Της Στέλλας Πετρίδου

 

Τίτλος βιβλίου: Σονέτα αγάπης

Συγγραφέας: Στέλλα Πετρίδου

Αριθμός σελίδων: 36

Έτος έκδοσης: 2022

ISBN: 978-960-632-135-1

Εκδόσεις ΄Αλφα Πι