Την Παρασκευή 9 Ιουνίου 2023, πραγματοποιήθηκε η δεύτερη
παρουσίαση της συλλογής διηγημάτων «Φυλλοβόλοι Πλάτανοι» της συγγραφέως Νίκης
Σκουτέρη, των εκδόσεων Κέφαλος.
Η κα Νατάσσα Θάνου, ομιλήτρια της παρουσίασης,
συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας,
παιδαγωγός, προσέγγισε με ευαισθησία τη συλλογή διηγημάτων .
Ευχαριστώ πολύ Νατάσσα για την κατάθεση ψυχής σου!
ΦΥΛΟΒΟΛΛΟΙ
ΠΛΑΤΑΝΟΙ
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
Νατάσσας
Θάνου για την συγγραφέα
ΝΙΚΗ ΣΚΟΥΤΕΡΗ
Καλησπέρα φωτεινή με το φως των Φυλλοβόλων πλατάνων,την
λάμψη της συγγραφέως Νίκης Σκουτέρη !!
Η ΝΙΚΗ ΣΚΟΥΤΕΡΗ πολυτάλαντη, πολύπλευρη, ευρηματική, ανθισμένη
προσωπικότητα και εσωτερικά και εξωτερικά, ανθίζει και ευωδιάζει με το άρωμα
της ψυχής της και τους καρπούς της γνώσης της!
Ανήκει στην κατηγορία των πνευματικών δημιουργών, που στο
κάθε τους έργο προκαλούν το αμέριστο ενδιαφέρον των κριτικών και του αναγνωστικού κοινού.
Ο τίτλος του βιβλίου της
με τα 12 διηγήματα δεν είναι τυχαίος !!
Μια προσωπική της όμορφη
στιγμή και το φυλλαράκι του πλατάνου να πέφτει πίσω της, παρατηρώντας το μια αγαπημένη της θεία, στην
Καρυά Λευκάδας, στην όμορφη και
φημισμένη της πλατεία, ενεργοποίησε την ψυχή
της και ένα βιβλίο τιτλοφορήθηκε!
Κάθε φιλαράκι κατά τα λεγόμενα
της συγγραφέως δείχνει τον κύκλο της ζωής ..
12 Φιλαράκια, 12
διηγήματα γεμίζουν με τον πλούσιο
συναισθηματισμό και τα χρώματα της ψυχής της συγγραφέως!!
Το εξώφυλλο του βιβλίου γεμίζει την ματιά και κεντρίζει
το ενδιαφέρον με τα πλατάνια, με όλα τα
χρώματα του κύκλου ζωής των φύλων και κάτω αληθινή εικόνα ένα παγκάκι που φιλοξενεί
με καμάρι την συγγραφέα!!
Το βιβλίο εκδόθηκε τον
Νοέμβριο του 2021 από τον Όμιλο Κέφαλος!!
Το βιβλίο το αφιερώνει
στα αγαπημένα της παιδιά: τον Βαγγέλη και τον Γιώργο!!
Αμέσως μετά φαντάζει και
προβάλει η εξαίρετη, λαμπερή κριτική της Σοφίας Σκλείδα καλύπτοντας
ολοκληρωτικά κάθε πτυχή και κάθε σελίδα του έργου της!!
Γράφει η φιλόλογος, συγγραφέας κα. Σοφία Σκλείδα: Το έργο της
χαρακτηριστικό δείγμα της αναπαραστατικής
λογοτεχνίας, παρουσιάζει αναγνωρίσιμες ανθρώπινες μορφές, που
μάχονται να αφήσουν το στίγμα τους και
να ζήσουν ηθικά σ έναν ανίερο και
ανήθικο πολλές φορές κόσμο!!
Μέσα από τα διηγήματα τα
οποία κινούνται σε υψηλά επίπεδα πνευματικότητας,
ξεπροβάλλει πληθώρα συναισθημάτων, συλλογισμών,
προβληματισμών των ηρώων αλλά και των αναγνωστών, όπως ταπείνωση, πόνος, θυμός,
θυσία, αδυναμία, ντροπή και ευθυνοφοβία …
και συνεχίζεται –
συνεχίζεται η
αδαμαντοστόλιστη κριτική
πνευματική κατάθεση της ολοφώτεινης συγγραφέως: Σοφίας Σκλείδα !!!
-Σ….
Ένα απαλό αεράκι με τύλιξε γλυκά – γλυκά…
Ήθελε ταξίδι να με πάει σε μονοπάτια φωτεινά …
Με πήγε σε ένα δάσος μακριά…
Κάθισα στο κέντρο και στην σκιά ενός
πανέμορφου πλατάνου !
Ψηλά ένας πανέμορφος ήλιος ένας αστέρας έφεγγε και οι ακτίνες του
διαπερνούσαν τα φυλλώματα ένα -ένα χαρίζοντας το φως την ζωή!
Ο ήλιος αυτός είχε ένα φωτεινό πρόσωπο με γυναικεία λαμπερή μορφή που χαμογελούσε και μου χάριζε το αστραφτερό
της χαμόγελο, η ματιά της γλυκιά και φωτεινή !!
Οι ακτίνες του ήλιου κρατούσαν στα χέρια τους το όνομα της: Νίκη Σκουτέρη!!
-Και να, πέφτει το πρώτο φυλλαράκι ώριμο και σοφό!!
Το όνομα: Η ΠΗΝΕΛΟΠΗ
Ένα πλούσιο διήγημα με την Πηνελόπη
πρωταγωνίστρια, που οδηγεί με τα βήματα της εφηβείας στον δικό της κόσμο την συγγραφέα, που δειλά –δειλά την
ακολουθεί…
Μαζί με τα παιχνίδια της εποχής
ανακαλύπτει και τα παιχνίδια του
έρωτα της φίλης της …
Ένα ταξίδι με πολλά μονοπάτια, άλλα όμορφα,
άλλα απάτητα και στρωμένα με αγκάθια, η συγγραφέας
καταλήγει να δει την Πηνελόπη στα χέρια
της κακοποίησης …
Με λύπη της ανακαλύπτει τον Γολγοθά της φίλης της, τον παρουσιάζει στην
πένα της με όλο τον συναισθηματισμό της και την βαθιά ενσυναίσθηση που την
διέπει …
Και θυμάται πάντα τα τελευταία της λόγια, στο δωμάτιο ενός νοσοκομείου:
«Ζητιάνα
της αγάπης, της αληθινής χαράς, της ελπίδας για την σωτηρία μου και της υγείας
μου». Διότι όλοι ζητιάνοι δεν είμαστε τελικά σε αυτήν την ζωή; Ζητιάνοι για την
ευτυχία μας, ζητιάνοι για τον σεβασμό, για την επιτυχία μας, την αναγνώριση,
την αγάπη, την προσευχή, την ίδια ζωή! Ζητιάνοι και στον θάνατο;
Το εν λόγω διήγημα
είναι βραβευμένο από τον :
Γ΄
Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Πνευματικοί Ορίζοντες Λεμεσού.
-Ξαφνικά ακούγεται το τρίξιμο του δεύτερου φύλου,
το όνομα του απευθύνεται σε εμάς τους ανθρώπους: ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.
Στον καμβά της αφήγησης
διαπλέκονται αληθινοί χαρακτήρες, από ανθρώπους και ζώα!!
Θα
μπορούσε να έχει άλλον τίτλο, αλλά η συγγραφέας μας εφιστά την προσοχή μέσα από
το ουρλιαχτό της Φαίδρας της σκυλίτσας, που πετάχτηκε μαζί με τα αδερφάκια της,
με όλα τα απάνθρωπα συναισθήματα, στον απαίσιο κάδο σκουπιδιών !!
Έρχεται,
όμως, ο φοιτητής, ο Άνθρωπος με τα αγνά
και φιλοζωικά αισθήματα μαζί με την παρέα του, να αγκαλιάσουν τα πεταμένα σκυλάκια
!!
Το
ουρλιαχτό μετατράπηκε σε γαύγισμα χαράς !!
Η
συγγραφέας θέτει τα ερωτήματα με την λαλιά της Φαίδρας προς εμάς τους ανθρώπους
:
Εσείς, τα
δημιουργήματα του Θεού, που έχετε αιώνια ψυχή, τι εντολές έχετε; Κι αν τις
έχετε, τις τηρείτε;
Το εν λόγω διήγημα
είναι βραβευμένο από τον :
Διαγωνισμό
Πεζογραφίας Κέφαλος.
Η Φαίδρα πλέον έχει γίνει μια πανέμορφη
σκυλίτσα 5 ετών και ζει ευτυχισμένη δίπλα στο παλικάρι που πάλεψε για αυτή!!
Και
εγώ θέλω να προσθέσω με το ουρλιαχτό της Φαίδρας το ρητό του Μενέλαου Λουντέμη: « Γνώρισα τους
ανθρώπους και αγάπησα τα ζώα ».
-Κρικ-κρακ,
ακούγεται να πέφτει το τρίτο φύλο:
ΚΡΥΦΕΣ
ΕΛΠΙΔΕΣ ΣΤΙΣ ΑΛΥΚΕΣ
Ο
κυρ Πάνος και η εγγονούλα του πρωταγωνιστές του διηγήματος, με όμορφα
συναισθήματα αγάπης, στοργής, αφοσίωσης!!
Μόνοι
τους, ο κυρ Πάνος παλεύει για το προς το
ζην, να μεγαλώσει την εγγονούλα του !!
Στις
ΑΛΥΚΕΣ το πρωί δούλευε, μα τα μάτια του δεν έφευγαν από την μικρή, ελπίζοντας
να γυρίσει ο μπαμπάς της, γιος του από την φυλακή, από την Μακρόνησο…
Και
ένα βράδυ ενώνει το μοιρολόι του γκιώνη με την ψυχή του, ταυτόχρονα επικαλείται
την Παναγία…
Στις
δύσκολες στιγμές μας η Παναγία μας δίνει ελπίδα: << Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι>>.
Η συγγραφέας εκτός
από τα πλούσια συναισθήματα, την μεγαλοσύνη πνεύματος, έχει και βαθιά πίστη,
που φωλιάζει στην καρδιά του πρωταγωνιστή της!!
Το εν λόγω διήγημα
είναι βραβευμένο από τον:
Διαγωνισμό
Πεζογραφίας Κέφαλος.
-Κρικ-κρακ,
ακούγεται να πέφτει το τέταρτο φύλο γράφει :
ΟΡΚΟΣ
ΑΙΩΝΙΑΣ ΑΓΑΠΗΣ
Αυτό
το φιλαράκι είναι ολοκόκκινο γεμάτο έρωτα και αγάπη…
Το ερωτικό στοιχείο είναι έκδηλο.
Μα
στο τέλος, την θέση παίρνει ο χαμός, η θλίψη, η απώλεια, ο θάνατος που κατακεραυνώνει τον έρωτα !!
Στην
θλίψη ο πρωταγωνιστής θα βρει παρηγοριά στην παντοτινή αγκαλιά και απάγκιο λιμάνι
της μάνας του και θα πει:
«Μου λείπει μάνα πολύ» και αυτή του λέει: «Να της το λες γιε μου κι αυτή θα το ακούει
και θα σου χαμογελά από ψηλά»
Εδώ
ο θάνατος διαλύει και χωρίζει έναν έρωτα!!
Η
πρωταγωνίστρια έφυγε πλημμυρισμένη από έρωτα και ευτυχία…
Αλήθεια,
πόσοι στην ζωή τους έχουν γνωρίσει τον αληθινό έρωτα;
Και
ο Επίκουρος σοφά μας λέει για τον θάνατο:
<<Προς
μεν τ᾿ άλλα δυνατόν ασφάλειαν πορίσασθαι χάριν δε
θανάτου πάντες άνθρωποι πόλιν ατείχιστον οικούμεν. Δηλαδή:
Σε
άλλα πράγματα είναι δυνατό να καταφέρουμε να έχουμε ασφάλεια αλλά όσον αφορά
τον θάνατο, όλοι είμαστε σε πόλη ατείχιστη.>>
|
|
|
Κρικ-κρακ,
ακούγεται να πέφτει το πέμπτο φύλο γράφει:
Η ΣΥΜΦΟΡΑ ΤΟΥ ΚΥΡ ΜΕΝΗ.
Ο
τίτλος μιλάει για συμφορά και θέλω να δω την συμφορά του κυρ. Μένη
Ο
κυρ Μένης είχε έναν λαχανόκηπο που φρόντιζε με αγάπη, μα μια κατσίκα τον τρώει
και τον ποδοπατάει, αυτός χωρίς λύπη
σκοτώνει το ζώο, έτσι στο τέλος θα βρεθεί στην φυλακή με το αφεντικό της κατσίκας
!!
Και
η γυναίκα του τον χώρισε για την συμπεριφορά του αυτή!!
Μα
ποια είναι η συμφορά του;
Μα
η καταστροφή του λαχανόκηπού του !!
Και
εδώ σας αναφέρω το ρητό του Ευριπίδη: «Η συγκράτηση του θυμού χαρακτηρίζει τους
συνετούς ανθρώπους».
Άραγε στην φυλακή θα μπορέσει
να δει τον εαυτό του να φθάσει στο Γνώθι
σαυτόν , μα ποτέ δεν είναι αργά!!
Κρικ-κρακ, ακούγεται να
πέφτει το έκτο φύλο γράφει: ΟΙ ΡΟΖ
ΜΠΑΛΑΡΙΝΕΣ.
Και να, η Αλίκη που φορά
τις όμορφες ροζ μπαλαρίνες που νιώθουν τα συναισθήματά της και την συντροφεύουν
στο διάβα της …
Η αγάπη της για τα βιβλία
την οδηγούν στο παλιό αγαπημένο της βιβλιοπωλείο.
Στο τέλος:<< Τα
πόδια της όμως υποφέρουν από τα παπούτσια της. Αποδιώχνει τον πόνο και το
χαμόγελο στολίζει πάλι το πρόσωπό της.
Κρικ-κρακ, ακούγεται να
πέφτει το έβδομο φύλο γράφει: Η ΣΤΙΓΜΗ
ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ.
Η Ελένη σκέφτεται την ζωή της,
τα παιδιά της, την προσφορά της…
Ένα απόσπασμα λέει:
<<Έτσι είναι η ζωή
μονολόγησε …σε ανεβάζει, σε κατεβάζει, σε χαστουκίζει, σε χαϊδεύει>>.
Τώρα όμως είναι αντιμέτωπη
με τον γιατρό …
Και τις ελπίδες της πια τις
καταθέτει :
Γράφει η συγγραφέας με την
ένθερμη πίστη που την διακρίνει: <<Καιρός τώρα να στηριχθεί και σε
ανώτερες δυνάμεις, να ανοίξει την καρδιά της, να αισθανθεί λύτρωση, να
αισθανθεί ότι κάποιος στη ζωή της θα την βοηθήσει επιτέλους, θα της πάρει το
φορτίο από την πλάτη της, θα την αγκαλιάσει, θα την παρηγορήσει. Το προαίσθημά
της, της έλεγε, ότι ο κύκλος της ζωής της άρχιζε να στενεύει. Χαμογέλασε με
ζεστασιά τώρα πια >>.
Και τα μάτια της κοιτούν
ψηλά, εκεί που ο Θεός είναι για όλους μια αγκαλιά!!
Η πίστη στον Θεό αποτελεί υπαρξιακή ανάγκη
για τον άνθρωπο. Με τον τρόπο αυτόν, η χριστιανική πίστη προβάλλει, ως δύναμη
που υπερβάλλει τον κόσμο και διανοίγει τον άνθρωπο στην άκτιστη θεία ζωή!!
Κρικ-κρακ, ακούγεται να πέφτει το όγδοο φύλο: Ο Τόμας.
Αληθινό γεγονός που εκφράζει τα ένθερμα φιλοζωικά αισθήματα
της συγγραφέως, ο Τόμας ένας γάτος που εκφράζει την μεγάλη του αγάπη, που στο τέλος
όμως υπερισχύει η ζήλια, μια ζήλια που τον κάνει να έρχεται και να φεύγει!!
Εδώ βλέπουμε ότι και τα ζώα έχουν συναισθήματα και μάλιστα
βαθιά ,όπως στην ιστορία μας που η
ζήλεια κυριαρχεί !!
Κρικ-κρακ,
ακούγεται να πέφτει το ένατο φύλο: ΤΑ
ΚΑΘΑΡΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ.
Στον καμβά της αφήγησης πρωταγωνίστρια
το αληθινό πρόσωπο, η μικρή Αζίζα.
Η μικρή Αζίζα, 18 χρονών,
από τη Συρία μας λέει την ιστορία της, θέλοντας να καταλάβουμε πως νιώθει ένα κορίτσι
θύμα των καταστάσεων βιώνοντας έναν εμφύλιο
πόλεμο!!
Περιγράφει το παγωμένο ταξίδι
με προορισμό την Ελλάδα κι έπειτα κάπου αλλού, για ένα καλύτερο μέλλον!!
Στην Ελλάδα ζει την περίοδο
του κορονοϊού, μέσα σε μια Δομή φιλοξενίας!!
Αγάπη της τα παπούτσια !!
Γράφει η συγγραφέας :
<<Κοιτάζω τα
παπούτσια μου, τα βρώμικα παπούτσια μου. Μάλλον αντανακλούν τα σκοτωμένα
συναισθήματά μου. Σκονισμένα, λερωμένα, ταλαιπωρημένα, κουρασμένα και κάπου
βρεγμένα σα να δάκρυσαν κι αυτά >>.
Αυτά τα λόγια κρύβουν τα
συναισθήματα όλων των παιδιών, θύματα των πολέμων !!
Και στο τέλος, η
συγγραφέας κάνει μια ευχή, όπου την δυναμώνω και εγώ:<<Εύχομαι να βρήκε
το δρόμο για τις Βόρειες χώρες της Ευρώπης που τόσο επιθυμούσε!!>>.
Το παραπάνω διήγημα μου
θύμισε τα διηγήματα σαν κριτικός που
είχα διαβάσει σε έναν διαγωνισμό του Κέφαλου, που τα παιδιά από την Συρία
κατέθεταν την ψυχή τους, εύχομαι κανένα
παιδί μην βιώνει τον πόλεμο !!
Κρικ-κρακ, ακούγεται να
πέφτει το δέκατο φύλο: Η ΤΡΙΛΙΖΑ ΤΗΣ
ΔΙΑΓΡΑΦΗΣ.
Μια επανασύνδεση μετά από
μια πολύμηνη απόσταση ενός ζευγαριού ναυαγεί μέσα στα πληγωμένα αισθήματα. Λέει
ένα απόσπασμα:
<<Κι έφυγα οριστικά
βάζοντας ένα μεγάλο Χ και κάνοντας τρίλιζα διαγραφής τον έρωτα της ζωής μου>>.
Κρικ-κρακ, ακούγεται να
πέφτει το εντέκατο φύλο:
ΔΙΑΧΩΡΙΣΤΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ
Η κυρία Αργυρώ, μια εγωκεντρική προσωπικότητα,
που δεν ξεχνά το κακό που της έκαναν με έναν λανθασμένο γάμο, μη ηθελημένο, που
επηρεάζει τις ζωές όλων και πιο πολύ των παιδιών της, που επηρεάζεται η σωματική
και ψυχική υγεία τους, ζώντας σε μια κατάσταση κατακλυσμικού στρες και έντασης!!
Εδώ η ψυχική ευδαιμονία
πάλλεται με μαέστρο την αυταρχική πρωταγωνίστρια, που τέλεια η συγγραφέας
σκιαγραφεί!! Πώς θα καταλήξει όμως;
Γράφει η συγγραφέας:<< Είχαν περάσει πολλά χρόνια της ζωής της μέσα σε φωνές. Φωνές
που ούρλιαζαν, που διεκδικούσαν, που γκρίνιαζαν, που κατέκριναν, που
παραπονιόνταν, φωνές άγριες και ήρεμες, ύπουλες και νευρικές, ζητιάνες κι απαιτητικές.
Οι δικές της φωνές>>.
Άραγε εκεί στο μνήμα της
αδερφής της θα βρει τον εαυτό της ή θα τον χάσει;
Η λέξη:<<σάλεψε>>
τα λέει όλα!!
Κρικ-κρακ, ακούγεται να
πέφτει το τελευταίο φύλο
ΤΟ ΠΑΤΡΙΚΟ:
Η πρωταγωνίστρια αναγκάζεται
να πάει να πουλήσει το πατρικό της στο χωριό.
Λέει η συγγραφέας όταν φτάνει
εκεί:
<<Οι αναμνήσεις σαν
θύελλα ορμάνε τώρα στο μυαλό μου και δεν μπορώ να τις βάλω σε τάξη. Ξεπηδούν
από παντού>>.
Οι αναμνήσεις και οι ψυχοσυναισθηματικές καταστάσεις κατακλύζουν με χειμαρρώδη ροή τον νου.
Κατά τα λεγόμενά
της:<<Το παρελθόν δεν πεθαίνει ποτέ, όσο και να φεύγουν από κοντά μας
άνθρωποι και ζώα>>.
Παρακάτω γράφει η
συγγραφέας: <<Το παρελθόν είμαστε εμείς και πάνω σε αυτό έχουμε χτίσει
την ύπαρξή μας>>.
Και όταν η αδερφή της την ρωτά για την πώληση, αυτή απαντά με σθένος: «Ποτέ».
<<Δε πουλώ τις
αναμνήσεις μου, δεν πουλώ το παρελθόν μου, δεν πουλώ τους ανθρώπους που χάρη σε
αυτούς μεγάλωσα, δεν πουλώ όλα όσα έζησα. Δεν πουλώ τίποτα. Τα χρειάζομαι όλα!>>
*(Πήρε βραβείο στο Λογοτεχνικό
Διαγωνισμό Πεζογραφίας Ποίησης και Δοκιμίου 2018 του Φιλολογικού Συνδέσμου
Παρνασσού).
Και εκεί που είχα χαθεί
στο διηγηματικό ταξίδι, ένιωσα τον ήλιο της συγγραφέως να με αγκαλιάζει, την
θέρμη της ψυχής της να με συναρπάζει !!
Και τέλος το ζεστό
χαμόγελό της να πλημυρίζει της ψυχή μου!!
Το πλούσιο έργο της Νίκης
Σκουτέρη με την χρυσή πένα της και
την ανθισμένη έκφραση του λόγου ζωγράφισε τον καμβά της ζωής, άλλοτε με
όμορφα χρώματα, άλλοτε με μαύρα !!
Μέσα
σε αυτό το συλλογικό βιβλίο, η γραφή της συγγραφέως γίνεται άλλοτε κραυγή, άλλοτε κραυγές, άλλοτε γεμίζει με πλούσια συναισθήματα που
μεταφέρουν τα μηνύματα με ηθικό συναισθηματικό τρόπο, αφυπνίζοντας συνειδήσεις,
μέσα από τα ερωτήματα και ενεργοποιεί τον εσωτερικό ψυχισμό του ανθρώπου.
Οι παρομοιώσεις και μεταφορές αποκτούν
ουσιαστική νοηματική υπόσταση και γίνονται φορείς μηνυμάτων.
Μέσα διαπλέκονται αληθινοί
χαρακτήρες, φανταστικοί, με δυνατές ανατροπές δημιουργώντας έναν πολύχρωμο ιστό
από αυτούς που μόνο η ζωή ξέρει να υφαίνει, με την ευφάνταστη πρωτοτυπία στη θεματολογία
και την μορφή των διηγημάτων !!
Το βιβλίο
διακρίνεται για την αφηγηματική δεξιότητα της συγγραφέως, την ψυχογραφική
αποτύπωση των χαρακτήρων, τους ποιοτικούς διαλόγους, που συμπυκνώνουν νοήματα ζωής!!
Η ικανότητά της να στήνει σκηνές υψηλής
αποτυπωτικής ακρίβειας και ελκυστικότητας είναι μοναδική. Οι περιγραφές
πυροδοτούν την οπτική φαντασία και κάνουν τον αναγνώστη συμμέτοχο, μεταφέροντάς
τον στους περιγραφόμενους τόπους.
Έτσι οδηγεί αριστοτεχνικά τον αναγνώστη στο μονοπάτι της ευδαιμονίας, η οποία
ορίζεται ως η συνιστάμενη της
αυτογνωσίας, της αυτοπεποίθησης, της Αριστοτελικής μεσότητας και της ηθικότητας
του χαρακτήρα.
Εν κατακλείδι, πρόκειται για μία
πολύ ιδιαίτερη και αξιόλογη
συλλογή διηγημάτων με στρωτή ροή του λόγου, γραμμένη με
φροντίδα και αγάπη της συγγραφέως, που ξέρει να ρίχνει
μία καλή κριτική ματιά στα κακώς κείμενα του σήμερα !!
Εάν μου έλεγαν να επιλέξω ένα από τα
12 θα δυσκολευόμουν!!
Θα διάλεγα ως αγαπημένο μου: ΤΑ ΚΑΘΑΡΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ
Γράφει η συγγραφέας: <<Κοιτάζω
τα παπούτσια μου, τα βρώμικα παπούτσια μου. Μάλλον αντανακλούν τα σκοτωμένα
συναισθήματά μου. Σκονισμένα, λερωμένα, ταλαιπωρημένα, κουρασμένα και κάπου βρεγμένα
σα να δάκρυσαν κι αυτά>>.
Ο
Αριστοτέλης ερωτηθείς που κατοικούσαν οι Μούσαι, απάντησε: <<Εν ταις
ψυχαίς των φιλοπόνων >>.
Και
τι ήταν οι μούσες; Οι μούσες ήταν θεές προστάτιδες της λογοτεχνίας, επιστήμης
και τεχνών!!
Εκλεκτή και αγαπητή μου Νίκη, η μούσα Καλλιόπη, η
προστάτιδα όλων των τεχνών, σε
πλημμύρισε με το ραβδί της, γεμίζοντας σε αφθονία και πλούτο ψυχής!!
Αγαπημένη
μου φίλη και συγγραφέα Νίκη Σκουτέρη: Συνέχισε να γράφεις !!
Το
συνιστώ ανεπιφύλακτα στους αναγνώστες
για ένα πλούσιο διηγηματικό ταξίδι!!
Θερμά
συγχαρητήρια εκλεκτή μου, καλόπνοο, να πλέει σε θάλασσες επιτυχίας, ο ήλιος σου
να λάμπει στον Λογοτεχνικό ουρανό!!
Σας
χαιρετώ και σας ευχαριστώ !!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου