Κινείται στα Τέμπη το τραίνο με ταχύτητα,
σφυρίζει την χαρά, την ξεγνοιασιά.
Τρέχει κι ο Χάροντας από απέναντι
αλαλάζοντας «Σας θέλω εγώ για συντροφιά».
Καρφώνει το δρεπάνι του στις ράγες,
φωτιές, κραυγές, εκρήξεις, σιδερικά.
Στριγγλό το γέλιο του, γέρνει μπροστά,
γλύφει τα χείλη του από χαρά,
τόση καταστροφή τον γεμίζει από ευωχία.
Οι νέοι, οι νιες ουρλιάζουν σπαρακτικά
«Μάνα θα φύγω για πάντα, έχε γεια»
«Πατέρα πονάω, καίγονται τα σωθικά».
Κι αυτός εκεί, το δρεπάνι του στον αέρα κραδαίνει
θερίζει ψυχές, χαίρεται τρομερά,
τόσα νεκρά παιδιά θα έχει συντροφιά.
«Μάνα δε θα με δεις ξανά».
Δύστηνο το φεγγάρι κλαίει τώρα σπαρακτικά,
ψυχομέτρι ανεβαίνει
στα ουράνια ψηλά.
Επιγραφή: Τέμπη μνημούρι νέων, αδικοχαμένων ψυχών
©Νίκη Σκουτέρη, 4/3/2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου