ΓΛΥΚΥ ΕΑΡ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

 Μεγάλη η θλίψη μου σήμερα, ούτε στην αγαπημένη μου εκκλησία να βρεθώ ούτε κοντά στον γέροντά μου!

Κρυώνω, ναι ριγώ

Στέκομαι όρθια και γυμνή μπροστά στης φύσης την πνοή.

Ανατριχίλα που διαπερνά όλο μου το κορμί.

Σαν τον βράχο τον βουβό,

σαν τον σεισμό που σέρνεται σα ρεύμα πάνω στο ανάγλυφό μου.

Και αφού παγώνω και αφού διψώ,

δάκρυα κυλούν και ταξιδεύουν σαν το ποτάμι που γλιστρά κελαρυστά,

που μουρμουρά να βρει τη μάνα του εκεί δα.

Ένας πόνος στο κορμί έρχεται και τρυπά τα φυλλοκάρδια της καρδιάς,

με διπλώνει και λυγίζω  προς τη γη.

Να νιώσω τη ζωή της, το χάδι της στη μνήμη μου

Και τ’ αυτιά μου ν’ ακούσουν το θρόισμα  του αγέρα.

Κι αυτό σα φως με ταχύτητα και θέρμη  έρπει κοντά μου,

 γαργαλά την ακοή μου, δροσίζει  το μάγουλό μου.

Κάτι ακούω , ναι το ακούω!

<<Δεν είναι αργά, ποτέ αργά, σήκω!>>

Τα λουλούδια σκορπίζουν το χρώμα τους και τυφλώνουν τα μάτια μου.

Τόσος ιριδισμός χωρά σε μένα;

Μία πεταλούδα στέκεται στον ώμο μου κουνώντας τα φτερά της,

σαν αναδίπλωμα του ουρανού που ξαφνικά με ντύνει

μανδύα βροντής , γεμάτος φως.

Πιάνω το έδαφος δυνατά, θέλω να στηριχθώ, να σηκωθώ.

Γιατί είναι σκληρό;

Τα πόδια μου μολύβι που με τραβούν στη γη

Και ξαφνικά Εσύ, εμφανίζεσαι σαν το γλυκοχάραμα της αυγής,

σαν ροδοστάλισμα στη γεύση της ζωής μου.

Χάνομαι στη ματιά Σου, τρέμω , ποθώ και κλαίω!

Πόση αγάπη χωρά η ύπαρξή Σου;

Πόση στοργή κλείνεις στο πέρασμά Σου;

Απλώνεις τα χέρια Σου γλυκά , σαν πατρική φωλιά.

Χαμόγελο γεμάτο γλυκύ έαρ, ξεδίψασμα και ζέσταμα.

Και ακούω να μου λες Εσύ σε με:

<<Δεν είναι αργά, ποτέ αργά, σήκω!>>

Βρίσκω τη δύναμη , δεν ξέρω πως και απλώνω χέρια δειλά και φοβισμένα.

Και βρίσκομαι  στην αγκαλιά Σου.

Πνευματικά δικαιώματα©2018 Νίκη Σκουτέρη