Λογογραφήματα ... πολυταξιδέματα: ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΜΙΑΣ ΑΓΑΠΗΣ

Κι άπλωσες τα χέρια σου

κι έφτιαξες κάστρο στην άμμο,

για να θρονιάσεις την αγάπη μας.

Στην σημαία του έγραψες λόγια παντοτινής πίστης,

για πύλη έβαλες την καρδιά σου

και για στρατιώτες τ’ αμέτρητα φιλιά σου.

Και στη μέση της αίθουσας έφτιαξες θρόνο μαλαματένιο

με ευτυχία στολισμένο.

Και ζούσαμε εκεί στης γης τα παραμύθια .

Μα να ένα πρωινό ,

που ο ήλιος δε θα’ βγαινε θαρρώ,

σύννεφα πλάκωσαν βαριά

κι ο αγέρας άρχισε να μας ταρακουνά.

Με κράτησες από το χέρι ,

μου είπες μη φοβάσαι αγαπημένο ταίρι.

Ποια μοίρα κακή σε άκουσε εκείνο το πρωί;

Η θάλασσα μαστίγια πετά,

αφρισμένα από τον πολύ χιονιά.

Στο κάστρο θρήνος βαρύς,

Χίμαιρα ορμά , κρούει καταγής.

Η Πύλη λαβώνεται βαριά

και η καρδιά παλεύει στα νερά.

Ο θρόνος ταξίδι ξεκινά μακρύ ,

χωρίς το εγώ και το εσύ

και οι στρατιώτες ξεψυχισμένοι πια

προδίδουν τ’ αμέτρητα φιλιά.

Η θάλασσα όμως δεν σταματά,

μουγκρίζοντας μανιασμένη ζητά

τη σημαία της αγάπης να πιει,

ψάχνοντας τον δικό της αγαπημένο ν’ αναστηθεί.

Μία αγάπη για μία αγάπη σφυροκοπά

Και το κάστρο διαλύεται με μιας.

Το ποίημα αυτό είναι δημοσιευμένο στο Ε' τεύχος της εφημερίδας λογοτεχνικό βήμα!

Το link όπου μπορείτε να διαβάσετε ποιήματα κι άλλα ενδιαφέροντα από το χώρο της λογοτεχνίας είναι : ΕΔΩ

Eυχαριστώ την εφημερίδα που με συμπεριέλαβε στις λογοτεχνικές της σελίδες!

Ευχαριστώ κι όλους εσάς!

Με σεβασμό κι εκτίμηση

Νίκη Σκουτέρη

Λογογραφήματα ... πολυταξιδέματα