Ηλιόφωτο ταξίδι η γραφή της Νίκης Σκουτέρη αφήνει ήλιους να εισέλθουν ανάμεσα στις σκιερές σελίδες του βιβλίου, σπάει τα δεσμά που την κρατούν φυλακισμένη ενάντια σε προσταγές και αλυσίδες, «Μόνο με φως ντύνει τη γύμνια της ψυχής της».
Η Νίκη, πλέρια μας οδηγεί σε αγεωγράφητα νερά, όπου το θάμβος του έρωτα, της φύσης και του Θεού μας αφήνει ξέπνοους, μα γεμάτους φως. Μα ο Θεός, μέσα και έξω της, τη γεμίζει εσωτερική δύναμη, της δίνει πνοή από την πνοή του. Κλείνει τα μάτια της και αφήνεται στη θαυματουργή δύναμή του. Η Νίκη απομακρύνεται από τη δακρυσμένη ματιά του φεγγαριού, ξέρει να παλεύει έχοντας σύμμαχό της τον ήλιο!
Αναζητά εκείνη τη μαγική λάμψη που θα την απομακρύνει από το ψέμα και την προδοσία. Δεν μένει στα γρανάζια της σιωπής, αναζητά το λόγο να γεμίσει το μέσα της εαυτό με «ευ λογίζεσθαι» και με το αθάνατο νερό της αγάπης συγχωρεί, όσα ασυγχώρητα την κάρφωσαν. Κι ο πόνος και η απώλεια γίνονται σπονδές στο Θεό της αγάπης, γιατί ξέρει ο εγωισμός, μέγιστη κακία είναι, πάθος τρομερό που οδηγεί στην αδικία, και αυτή με τη σειρά της στη δυστυχία. Η πίστη γίνεται προμαχώνας και η ποίηση εφαλτήριο δύναμης. Η Νίκη φορά το στεφάνι της καλοσύνης, αγίασμα ιερό τρέχει τα μαλλιά και τα σανδάλια της. Τα αφαιρεί και γυμνόποδη περνά το ποτάμι της λήθης. Ανεβαίνει το ιερό βουνό της συγχώρεσης και ντύνει το είναι της με την Ανάσταση.
«Και να πετάξεις από πάνω σου κοστούμι πικραμένο και σαν τον Λάζαρο να ξαναναστηθείς;»
Και το τολμά ! «Κρυφά και αποφασιστικά» όπως γράφει στο ποίημα "Βλέμμα Σκοτεινό". Κάποιες φορές η φυγή προϋποθέτει κινήσεις λογικές και μυστικές. Κάποτε η αποχώρηση από την ερωτική σχέση παίρνει τη μορφή της εκδίωξης, καθώς αποτελεί πρόωρη ωρίμανση και αναπόφευκτη ανάληψη της ώριμης ηλικίας. Η συγγραφέας κατακυρώνει τη νύχτα της με φέγγος! Στο λίκνο της Άνοιξης ακουμπά την ψυχή της. Κι η ποίηση λαξεύει κομμάτι-κομμάτι τη ζωή της, προικίζοντάς την με χαμόγελα! Και ο λόγος της ορθώνεται, ποτάμι γάργαρο, κυλά να συναντήσει τη θάλασσα της σκέψης της.
Η συγγραφέας Νίκη Σκουτέρη αποδεικνύει με τους στίχους της ότι επιδιώκει το θαύμα. Κατορθώνει δηλαδή να επικρατήσει το μη φυσικό και μη αναμενόμενο. Να πραγματοποιηθεί δηλαδή η υπέρβαση του φυσικού και αναμενόμενου. Ποίηση ερωτική, μεστή, γεμάτη αγάπη. Διψά για το θαύμα που γεννά η μετουσίωση της ζωής σε έρωτα. "Αείζωον Πυρ" η σκέψη της, μεταμορφώνεται σε στίχο θελκτικό, αισθησιακό, ερωτικό που συγκινεί και διεγείρει τη φαντασία και το λογισμό του αναγνώστη.
"Δες, δες στο βάθος, ψίθυροι σε καλούν. Δες! Το σύμπαν υποκλίνεται στην άδολη καρδιά σου. Το τόξο με φαρμάκι ποτίζεται, λυγίζει για σένα που υποτάσσεσαι στης μοίρας τα γραμμένα. Δες!"
Εύγε!
Χρύσα Νικολάκη
(Master of Arts, E.A.Π)
Συγγραφέας
Θεολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου