Ξεφτισμένο ρέλι αναμνήσεις ξυπνά,
υποκρισίας λυγμός στο πέρασμα του χρόνου.
Άτι περήφανο αναμοχλεύει στιγμές
στερνή η ώρα παντζούρια ανοίγουν,
κυλά το φως σε σώμα αγαλμάτινο,
ελπίδα ζωής στο χάος του φόβου.
Κινείται το σώμα ο ήλιος το ζέστανε
ελπίδα ανθίζει σκοτάδι διαλύει!
©Νίκη Σκουτέρη 2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου