ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΚΗΠΟΣ

 

Σαν πέφτει το βραδάκι

ύαινες κοιτούν να σε καταραστούν

καθώς εσύ χαμόγελο κρεμάς στον ουρανό.

Σκιές ακολουθούν το πέρασμά σου

τις νιώθεις και σαν γυρνάς 

αγάλματα μένουν.

Χαμογελάς, ναι χαμογελάς

τι να φοβηθείς εσύ μια κόρη του ήλιου;

Τα βραχιόλια σου κουνάς

και το φως εξαϋλώνει τις σκιές,

σκούζουν οι ύαινες 

φυλακίζονται σε σπηλιά με αδημονία

περιμένοντας το σκοτάδι.

Το φεγγάρι προσφέρει αρραβώνα,

τα κλειδιά στη θάλασσα γεμίζουν σκουριά

κανείς δεν τις ακούει πια.

Μόνο εσύ νιώθεις σαν ανατριχίλα

την ανάσα τους την σκλαβωμένη.

Δεν ξεχνάς όχι ,είσαι η κόρη του ήλιου.

©Πνευματικά δικαιώματα 2020 Νίκη Σκουτέρη