ΑΝΤΩΝΗΣ ΘΑΛΑΣΣΕΛΗΣ - ΟΝΕΙΡΟΒΑΤΗΣ

Η  ποιητική συλλογή του Αντώνη Θαλασσέλη  ΟΝΕΙΡΟΒΑΤΗΣ χαρακτηρίζεται από λυρισμό , ρομαντισμό, τρυφερότητα, ερωτισμό. Τα συναισθήματα είναι έντονα κι εναλλάσσονται ανάλογα τη διάθεση του ποιητή. Η αγάπη, η επιθυμία, η ευτυχία , η προσμονή του, η λαχτάρα του, ο έρωτάς του όταν βρίσκεται κοντά στην αγαπημένη του είναι πηγαία σε κάθε του στίχο.

 Όταν όμως  βρίσκεται μακριά της  αισθάνεται την ανάγκη να μαστιγώσει τον χρόνο , να τρέξει γοργά κοντά της σαν άτι.  Αγχώνεται, βυθίζει τις σκέψεις του σ’ ένα ποτήρι, πονά για τη μοναξιά του, σκέπτεται την αγκαλιά της , μυρίζει το άρωμά της , αφουγκράζεται την αναπνοή της, νιώθει την απουσία της , δεν μπορεί να την ξεχάσει αφού βρίσκεται στα τραγούδια, στην θαλασσινή αύρα, στη μυρωδιά των λουλουδιών, στα αστέρια , στο φως του φεγγαριού.  Πώς μπορεί να την ξεχάσει όταν υπάρχει σε κάθε τι γύρω του; Κι ο ίδιος ο ποιητής δίνει υπόσχεση παντοτινή, ο  θάνατος να δώσει τέλος.

Ο λυρισμός έντονος σε κάθε ποίημά του, μας παρασέρνει και μας κάνει να ονειρευόμαστε μαζί του. Έντονοι χρωματισμοί εικόνων  γύρω από τον απόλυτο έρωτα … έναν έρωτα που γίνεται κλέφτης της ανάσας της αγαπημένης του, του χρώματος των ματιών της, τη χροιά της φωνής της, κλέφτης των ονείρων της, των μυστικών της, διαρρήκτης της καρδιάς της όπου εκεί με πόνο ψυχής ανακαλύπτει ότι δεν υπάρχει πουθενά , είναι αόρατος.

Θα σταθώ σε κάποια ποιήματά του που μου άρεσαν πολύ:

Στο ποίημά του ΦΟΒΑΜΑΙ νιώθουμε την απόλυτη αγάπη ενός  άνδρα προς την γυναίκα της ζωής του. Μας λέει ο ποιητής «φοβάμαι μη μου πάθεις τίποτα. Φοβάμαι μη σε χάσω… φοβάμαι να γυρίσω σελίδα… φοβάμαι το τέλος!» συναισθήματα  απόλυτα ερωτευμένου ανθρώπου.

Στο ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ του νιώθουμε όλη την τρυφερότητα και την αγάπη με την γλυκύτητα των λόγων του ποιητή «ξεκουράσου ψυχούλα μου, γλυκός να είναι ο ύπνος σου. Θα σε προστατεύει η προσευχή μου. Για μένα δεν υπάρχει πια τώρα το τέλος του κόσμου αλλά μόνο η αρχή για να φτάσω μαζί σου ως το τέλος. Σ’ αγαπώ… αυτό μόνο».

Στην ΟΥΤΟΠΙΑ ο ποιητής προβάλει τις δικές του επιθυμίες και φαντασιώσεις προς την αγαπημένη του. Έπλεξε τα μαλλιά της με στάχυα χρυσοκίτρινα, ζωγράφισε τα μάτια της με τα χρώματα της θάλασσας, με τα κεράσια στόλισε τα χείλη της ενώ ομόρφυνε το πρόσωπό της με το άσπρο του χιονιού. Την σμίλεψε σαν άγαλμα αρχαίο , έγινε η κοπέλα των ονείρων του.  Και μες στην τόση ευτυχία του συνειδητοποιεί τον ψεύτικο κόσμο στον οποίον ζούσε και που είχε δημιουργήσει για να οδηγηθεί στην ΑΛΛΑΓΗ  όπου ο ποιητής μας λέει «Φτάνω στο τέλος , οι γραμμές τελείωσαν, οι λέξεις χάθηκαν κι εγώ γύρισα σελίδα…» και κάπου εκεί δε χάνει όμως την ελπίδα του, γνωρίζει νέους ανθρώπους, ελπίζει μαζί με άλλους που ονειρεύονται δίπλα του. Και συνεχίζει τη ζωή του.

Κλείνω την παρουσίασή  μου με το ποίημα ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ όπου ο ποιητής εξομολογείται ότι δεν τον καταλαβαίνουν οι άνθρωποι παρά μόνο αν αγγίξουν την καρδιά τους τα λόγια που διαβάζουν διότι έχουν νιώσει ότι είναι γραμμένα για αυτούς. Κι εμένα η ποιητική συλλογή του Αντώνη Θαλασσέλη με άγγιξε στην καρδιά!

Νίκη Σκουτέρη 7/5/2020