ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΓΑΛΑΝΗΣ << ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ>>

Το << Αύριο θα είναι αργά>> αποτελεί τη δεύτερη συγγραφική προσπάθεια του Σταμάτη Γαλάνη και η χαρά μου  μεγάλη καθώς το κράτησα  στα χέρια μου και  ταξίδεψα σε παράλληλους δρόμους με τον ποιητή.

Ο ποιητής  Σταμάτης Γαλάνης διακρίνεται για την ευαισθησία του, τον ρομαντισμό του ενώ έκδηλη στη συλλογή του αυτή είναι η τρυφερότητα, η αγάπη του στη φύση και στον άνθρωπο, η αισιοδοξία του, οι πνευματικές του αναζητήσεις.  Το ανεκπλήρωτο και το ποθητό, το ελπιδοφόρο μήνυμα που διατρέχει τα ποιήματά του, η αγάπη του για την ίδια την ζωή , για το τώρα που είναι ότι πιο σημαντικό στη ζωή του ανθρώπου διότι το αύριο θα είναι αργά. Η γραφή του απλή, λιτή, στοχαστική, άμεση κι αυθόρμητη μας συντροφεύει στο υπέροχο αυτό ποιητικό του ταξίδι. Οι απεικονήσεις ζωγραφικής του κ. Οδυσσέα Άννινου τονίζουν τα συναισθήματα του ποιητή.

Δύο κρίνα ολομόναχα που γέρνουν ανεμοδαρμένα και που δαμάζουν τον άνεμο είναι η αγάπη του ενός προς τον άλλον που χέρι χέρι περπατούν στο όνειρο.  Η θάλασσα, μια βάρκα , το ταξίδι πάνω στα ήρεμα νερά , αυτή η Ιθάκη που πλέον απελευθερωμένος φτάνεις , στο παρόν που παίρνεις απόφαση και ανοίγεις άσπρα πανιά κι όσο κι αν δεν υπολογίζουμε το σήμερα κι αγχωμένοι τρέχουμε για το μέλλον, ο ποιητής εξακολουθεί να φωνάζει το αύριο θα είναι αργά. Όμως συλλογίσου όλα τα όμορφα ταξίδια θέλουν υπομονή και χρόνο κι όπου χρόνος εκεί κι ο φθόνος στη ζωή του ανθρώπου και  η καρδιά θέλει πολλή υπομονή και πόνο για να ανθίσει και να ταξιδέψει μες στο άπειρο με κάποιον αγκαλιά.  Κι αυτά τα χρώματα του ορίζοντα , αποχρώσεις που επιτρέπει ο ήλιος , εκεί λίγο η ψυχή του ποιητή ανασαίνει.

Προβληματίζεται για το πέρασμα σε μια αντίπερα όχθη, στην αιωνιότητα , σίγουρος όμως ότι μόνος του δε θα είναι. Ακόμα κι εκεί ελπίζει ότι η αγάπη περιμένει και θα περιμένει. Κι αυτός θα την βρει. Έτσι δε θα σταματήσει να ονειρεύεται και να ελπίζει. Του αρέσει να παρατηρεί το κάθε τι γύρω του , αυτά ακόμα τα πουλιά, τα ερωτευμένα πουλιά , που ερωτοτροπούν πετώντας ελεύθερα . Ελεύθερα αλλά μαζί. Τι όμορφο μέσα σε αυτήν την ελευθερία να είσαι μαζί με αυτόν που αγαπάς! Ελεύθερος αλλά όχι μόνος.

Χρώματα επιθυμεί , ηρεμία και γαλήνη. Κι εκεί παρατηρώντας τα στη φύση , νιώθει κι αυτά τα  άυλα πνευματικά χρώματα που αγγίζουν την καρδιά του, κεντρίζουν την σκέψη του και γεννούν άλλες αναζητήσεις . Του αρέσει η τελειότητα, το αλάφρωμα της ψυχής , θέλει κι άλλο αγάπη, ενδιαφέρον , κατανόηση, συμπόνια , ανθρωπιά.  Αφήνεται να ζεσταθεί από τον ήλιο και σε απόλυτη αρμονία με τη φύση και με τα συναισθήματά του αναρωτιέται :  ποιος είμαι , πού πάω, τι θέλω , τι κάνω, γιατί ζω; Κι αυτός ο θάνατος τι είναι πραγματικά; Κι όμως δεν αφήνεται να κατασπαραχθεί από τον φόβο του θανάτου ή την απαισιοδοξία καθώς κανείς δεν ξέρει που πάει όταν πεθαίνει αλλά αντιδρά και συμβουλεύει << θα προχωράμε προς τον ήλιο , προς το μακρινό υπερπέραν. Πάνω από τους νεκρούς, πέρα από τους ζωντανούς  , προς τον ήλιο. Το φως, την αιωνιότητα, την άλλη πλευρά>>.

Πάλη εσωτερική και πολλές αντιθέσεις ήλιος και ηλιοβασίλεμα, ζωή και θάνατος, χρώματα και σκοτεινιά, ήρεμη θάλασσα και φουρτούνα, φιλιά και δάκρυα, σκέψεις πολλές ,αισθήματα έτοιμα να ξεχειλίσουν ορμούν μέσα από κάθε ποίημα. Λες και θέλουν τη λύση άμεσα κι επιτακτικά. Κι ο ποιητής  παρά τις αντιθέσεις αυτές είναι άνθρωπος που ελεύθερα ονειρεύεται  , που ελεύθερα στοχάζεται , που αφήνεται στην εμπειρία του πια, που συμβιβάζεται με τις ατυχίες , λάθη , αποτυχίες , αγάπες και φιλίες του παρελθόντος , παίρνει δύναμη , γεμίζει αισιοδοξία και συμβουλεύει << Η ζωή θα πρέπει πάντα να είναι μόνο ευκαιρίες>> . Αυτές θα αρπάξει κι ώριμος πια στοχάζεται πιο μακριά σε μια αιωνιότητα που αν υπάρχει δεν πρέπει να την χάσει. Κι αφήνεται πάλι σε αυτά που αγαπά. Στη θάλασσα, στα χρώματα, στην αγάπη που θα θυμίζουν ότι <<Το αύριο θα είναι πάντα αργά>>.

Νίκη Σκουτέρη  22/02/2020