ΝΕΡΟ , ΝΕΡΑΚΙ

To δημώδες όνομα νερό  προέρχεται  από την αρχαία ελληνική φράση νῆρον ὕδωρ και σημαίνει φρέσκο νερό.

Ο Θαλής είχε πει  ότι η αρχή είναι το νερό και  ο Αριστοτέλης στα Μετά τα Φυσικά αναφέρει ότι το νερό αποτελεί προϋπόθεση της ζωής: από το νερό γεννιούνται τα πάντα. Το νερό λοιπόν είναι η αρχή των πάντων.

Ο ανθρώπινος πολιτισμός ιστορικά άνθησε γύρω από υδάτινους δρόμους όπως  οι πολιτισμοί  της Μεσοποταμίας , της  Αιγύπτου,  Ινδίας,  Κίνας και  Ελλάδας .  Μίνωες, Αρχαίοι Έλληνες, Φοίνικες, Αιγύπτιοι, Άραβες, Ρωμαίοι θεωρούσαν ότι  το νερό   δίνει ζωή, επιτρέπει την καλλιέργεια τροφής, τη μεταφορά αγαθών , το εμπόριο και μαζί με όλα αυτά την ανταλλαγή πολιτιστικών στοιχείων.  

Το Νοέμβριο του 2018  πραγματοποιήθηκε  στη Θεσσαλονίκη συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ. Στόχος η αποτροπή   κάθε προσπάθειας ιδιωτικοποίησης  και η προάσπιση  της ελεύθερης πρόσβασης όλων σε ποιοτικό νερό ζωτικής σημασίας.

Οι υπέρμαχοι υποστηρίζουν ότι το να περάσει ο έλεγχος των δικτύων στον ιδιωτικό τομέα θα ήταν προς όφελος των καταναλωτών, προσφέροντας τη δυνατότητα για επενδύσεις που θα βελτιώσουν τις υποδομές και την ποιότητα. Οι ενάντιοι βλέπουν μεγάλη αύξηση του κόστους για τα νοικοκυριά, με αμφίβολα οφέλη στο μέτωπο των υποδομών,  κινδύνους για το περιβάλλον και τη δημόσια υγεία, ενώ υπογραμμίζουν ότι ένα τόσο σημαντικό δημόσιο αγαθό δεν μπορεί να περνάει στον έλεγχο του ιδιωτικού τομέα.

  Η εμπειρία στην Ευρώπη και αλλού μας αποκαλύπτει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις η ιδιωτικοποίηση δικτύων ύδρευσης και αποχέτευσης  οδήγησε σε απουσία κινήτρου για επενδύσεις και σε φουσκωμένα τιμολόγια.

  Στην Αγγλία και την Ουαλία  το 1989   τα τιμολόγια  αυξήθηκαν κατά 50%  και  πολλά νοικοκυριά  κινδύνεψαν  να μείνουν χωρίς νερό. Στο Βερολίνο κατά 25% ενώ στις ΗΠΑ κατά 59%.

Το 1993 στην  Αργεντινή η ιδιωτικοποίηση του νερού  έπληξε κυρίως τα χαμηλότερα στρώματα της κοινωνίας. Λόγω της  οικονομικής κρίσης    οι πολίτες αδυνατούσαν να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους.  Οι εταιρείες μείωσαν τα <<έξοδα>>  της συντήρησης του συστήματος των σωληνώσεων, με αποτέλεσμα να πλημμυρίζουν πολλές περιοχές.

Η  ιδιωτικοποίηση του νερού το 2000-2002 στη Νότια Αφρική οδήγησε σε μία από τις χειρότερες επιδημίες χολέρας στις φτωχές συνοικίες του Γιοχάνεσμπουργκ.

Το 2008 ξέσπασε στην Βολιβία μία από τις μεγαλύτερες κρίσεις νερού , με την εταιρεία Bechtel  να δηλώνει ότι η επένδυση ήταν ασύμφορη αφού πολλοί από τους κατοίκους δεν είχαν να πληρώσουν και κλέβανε νερό από τις διαρροές στις σωληνώσεις.

Είναι λοιπόν ξεκάθαρο πως οι ιδιωτικοποιήσεις  δημοσίων υπηρεσιών παγκοσμίως εγείρουν σοβαρά προβλήματα στις δομές της κοινωνίας και  σε πολλές περιπτώσεις αποτελούν μη βιώσιμες πρακτικές έχοντας   βασικό  στόχο το οικονομικό κέρδος . Η έλλειψη διαφάνειας στις αποφάσεις της διαχείρισης των  ιδιωτικοποιήσεων και η απουσία του κρατικού ελέγχου αποτελεί συχνό φαινόμενο αφού ο ιδιώτης δεν φέρει καμία υποχρέωση να ενημερώσει τον δημόσιο φορέα, με αποτέλεσμα το κράτος να αποκτά έναν παθητικό ρόλο, μη μπορώντας να διαφυλάξει τη βιωσιμότητα της κοινωνίας.

 Κύριοι/ες , η πρόσβαση κάθε ανθρώπου στο νερό αποτελεί οικουμενικά ένα από τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. 

 Για το λόγο αυτό φωνάζουμε κι εμείς «Ε, όχι και το νερό .Φτάνει πια! Το νερό είναι κοινό αγαθό , προσφέρει ζωή, μας αξίζει».

Πνευματικά δικαιώματα©2019 Νίκη Σκουτέρη

Το κείμενο αυτό είναι δημοσιευμένο στο Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλονιάς , Κέφαλος , Χρόνος 2ος , Τεύχος 5ο , Απρίλιος - Ιούνιος 2019, σελ. 101
Σας ευχαριστώ
Με εκτίμηση και σεβασμό
Νίκη Σκουτέρη